نکاتِ مهمّ و کاربردی امور حِسبی
۱ـ ” ﺍﻣﻮﺭ ﺣِﺴﺒﯽ “؛
ﺍﻣﻮﺭﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ، ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ ﻫﺎ ﻣﮑﻠّﻔﻨﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻧﻤﻮﺩﻩ، ﻭ ﺗﺼﻤﯿﻤﯽ ﺍﺗّﺨﺎﺫ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ. ﺑﺪﻭﻥ ﺍین که، ﺭﺳﯿﺪﮔﯽ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻫﺎ ﻣﺘﻮﻗّﻒ ﺑﺮ ﻭﻗﻮﻉ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻭ ﻣﻨﺎﺯﻋﻪ ﺑﯿﻦ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﻭ ﺍﻗﺎﻣﻪ ی ﺩﻋﻮا ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺁنان ﺑﺎﺷﺪ.
۲ـ ” رسیدگی به امور حِسبی “؛
حسب مورد در یکی از دادگاه های عمومیِ حقوقی، دادگاه خانواده، شورای حلّ اختلاف صورت می گیرد.
۳ـ ” تصمیمات دادگاه در امور حِسبی “؛
قابل تجدیدنظر و فرجام نیست. جز آن چه، در قانون تصریح شده است.
۴ـ ” اموال غیرمنقول صغیر “؛
فروخته نخواهد شد. مگر، با رعایت غِبطه ی او و تصویب دادستان.
۵ـ ” اقدام مامورین کنسولی “؛
در تعیین امین برای ایرانی خارج از کشور، بعد از تنفیذ دادگاه شهرستان تهران، قطعی می گردد.
۶- ” پس از گذشت دو سال از آخرین خبر غایب “؛
ورثه ی او می توانند از دادگاه درخواست کنند که دارایی غایب را به تصرّف آنان در آورد.
۷- دادگاه صالح در رسیدگی به دعاوی راجع به “تَرِکه ی متوفّی”؛
تا زمانی که تَرِکه تقسیم نشده، در دادگاهی که آخرین اقامتگاه متوفّی در ایران در آن محلّ بوده است، می باشد؛
بعد از تقسیم تَرِکه، در محلّ اقامت ورّاث.
۸- مقصود از “تحریر تَرِکه”؛
عبارت است از: تعیین مقدار تَرِکه و دیون متوفّی.
۹- منظور از “ردّ تَرِکه”؛
عبارت است از: عدم پذیرش تَرِکه از سوی ورّاث، که ظرف مدّت یک ماه باید به عمل آید.
۱۰- “تصفیه ی تَرِکه”؛
عبارت است از: تعیین دیون تَرِکه و حقوق بر عهده ی متوفّی و پرداخت آن ها و اخراج مورد وصیّت از ماتَرَک.
۱۱- “وصیّت خودنوشت”؛
در صورتی معتبر است که، تمام آن به خطّ موصی نوشته شده باشد، و دارای تاریخ (روز، ماه، سال) به خطّ موصی باشد، و به امضای او رسیده باشد.
۱۲- “اولیای خاصّ”؛ّ
عبارتند از: پدر، جدّ پدری و وصیّ منصوب از طرف آنان.
۱۳- در امور حِسبی، دادرس در تمام مواقع رسیدگی، موظّف است دلایل را قبول کند.
۱۴- ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩﯼ ﮐﻪ ﺗﺼﻤﯿﻤﺎﺕ ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﺑﻼﻍ ﺷﻮﺩ؛
ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺍﺑﻼﻍ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻘﺮّﺭﺍﺕ ﺁیین ﺩﺍﺩﺭﺳﯽ ﻣﺪﻧﯽ ﺍﺳﺖ.