مصادیق کودک آزاری
۱- قرار دادن کودک در مکان های ترسناک؛
۲- محروم کردن کودکان از بازی و تفریح؛
۳- تنها گذاشتن کودک در منزل؛
۴- اخراج از منزل و طرد کودک؛
۵- اجازه گریه نداشتن و کنترل احساسات کودک؛
۶- عدم ارتباط چشمی و گوش ندادن به کودک؛
۷- مسخره کردن و ایجاد حس حقارت در کودک؛
۸- طرد و آزار کودک با جنسیت غیر دلخواه؛
۹- سرزنش و ملامت کودک در حضور دیگران؛
۱۰- به توجهی به بهداشت، تغذیه و پوشاک کودک؛
۱۱- بهره کشی و توقعات نا معقول از کودک؛
۱۲- استفاده از کودک برای تحریک جنسی بزرگسالان؛
۱۳- محروم نمودن کودک از محبت و آغوش گرم؛
۱۴- استفاده نادرست از داروهای خواب آور برای کودک؛
۱۵- مشاجرات خانوادگی در حضور کودک؛
۱۶- استفاده از الکل و مواد مخدر در حضور کودک؛
۱۷- کتک زدن و تنبیه جسمی کودک.
کودک آزاری به رفتارهایی اطلاق می‌شود که منجر به آزار جسمانی، روانی، عاطفی و ذهنی کودک شده و در مراحل رشد طبیعی و سلامت کودک اختلال ایجاد می‌کند.
در مجموع کودک آزاری به دو دسته کودک آزاری جسمی و روانی تقسیم می‌شود که در ماده سه و چهار قانون حمایت از کودکان و نوجوانان در سال ۸۱ مصوب شده و این عمل جرم محسوب می‌شود.
قبل از سال ۸۱ درباره کودک آزاری قانون خاصی در کشور وجود نداشت، و مصادیق آن منطبق با قانون مجازات اسلامی حسب مورد حد یا قصاص بود.
کودک آزاری جنسی بر خلاف شیوع و وخامتی که دارد به صراحت از سوی مقنن، پیش‌بینی نشده است مگر آن‌که کودک آزاری جنسی با هدف اقتصادی انجام شود که از مصادیق کودک آزاری ماده چهار محسوب می‌شود.