ملیت و تابعیت

برای شهروندان ایرانی ثبت می شود:

موارد زیر برای شهروندان ایرانی، حداکثر تا ۱۵ روز بعد از تولد کودک باید در ادارهٔ ثبت و احوال ایران یا یکی ار نمایندگی‌های خارج از کشور ایران ثبت گردند:

?نام کودک
?جنسیت کودک
?تاریخ تولد
?محل تولد
?نام والدین و آدرس
?وضعیت شهروندی والدین

در کتاب ثبت و احوال موارد زیر ثبت می‌گردند:
☘ ساعت و تاریخ تولد
☘ نام و جنسیت دارندهٔ مدرک
☘ نام و شماره شناسنامهٔ والدین
☘ امضا و نام کامل کارمند ادارهٔ ثبت کننده
☘ مکانی برای اثر انگشت و شماره‌گذاری دارندهٔ مدرک

تابعیت مضاعف

تابعیت مضاعف یا چندگانه وضعیت شخصی است که همزمان تبعه دو یا چند کشور را دارد.

تابعیت مضاعف ممکن است مشکلاتی را برای شخص چندتابعیتی پدید آورد؛ همچون پرداخت مضاعف مالیات و خدمت نظام وظیفه چندباره.

دولت‌ها نیز در مورد حمایت سیاسی از این افراد گاه دچار اختلافاتی می‌شوند.

همچنین ممکن است اختلاف قوانین کشورها شخص و مجریان قانون را دچار ابهام کند؛ مثلاً اختلاف در قوانین مربوط به ارث و وصیت موجب بروز مشکلاتی در تقسیم ارث و اجرای وصایای اشخاصی می‌گردد که از تبعیت مضاعف برخوردارند.

رویه واحدی در مورد نحوه برخورد با این وضعیت وجود ندارد؛ برخی کشورها تبعیت مضاعف را به رسمیت نمی‌شناسند و هر شخص را فقط تابع یک کشور می‌دانند و تمهیداتی را برای جلوگیری از ایجاد تابعیت مضاعف در نظر می‌گیرند. به طور مثال انکار تبعیت قبلی را برای افرادی که درخواست تابعیتی می‌کنند ضروری می‌دانند یا تابعیت خود را از افرادی که به تابعیت کشور دیگری در می‌آیند، برمی‌دارند. کشورهای دیگر برعکس تابعیت مضاعف را پذیرفته و اوراق هویتی و حقوق و تکالیفی که تبعه کشوری دیگر برای شخص ایجاد کرده را معتبر می‌دانند.

همچنین در زمینه برخورد کشورهای ثالث یا نهادهای بین‌المللی با افراد چندتابعیتی نیز اختلافات و ابهاماتی وجود دارد.

عرف بین‌المللی تشخیص تبعیت مؤثر و رعایت قوانین کشور دارای «تابعیت مؤثر» در مورد چنین اشخاصی است. برای مثال شخصی که به آمریکا سفر کرده‌است و تبعه کشورهای فرانسه و انگلستان را دارد، در صورت بروز مسئله‌ای حقوقی برای او که بایستی با قوانین کشور متبوع وی حل گردد، شهروند کشوری محسوب می‌شود که تابعیتی مؤثرتری بر وی داشته‌است، هرچند قواعد دقیقی برای تشخیص تابعیت موثر وجود ندارد.

ترک تابعیت ایران

اتباع ایرانی نمی توانند تابعیت خود را ترک کنند مگر در شرایط زیر:
۱- به سن ۲۵ سال تمام رسیده باشند.
۲- هیات وزیران با این تصمیم موافقت نماید.
۳- تعهد نمایند در مدت یکسال پس از ترک تابعیت ، حقوق خود بر اموال غیرمنقول را که در ایران دارا هستند و یا ممکن است از طریق ارث دارا شوند، به اتباع ایرانی منتقل کنند.
۴- خدمت سربازی را انجام داده باشند.

اگر زن و شوهر تبعه یک دولت نباشند روابط شخصی و مالی بین آن ها تابع قوانین دولت متبوع شوهر خواهد بود.

فرزندان حاصل از ازدواج زنان ایرانی با مردان خارجی که تا سال ۱۳۸۶ در ایران متولد شده اند ، می توانند بعد از رسیدن به سن هجده سال تمام تقاضای تبعیت ایرانی نمایند.
از سال ۱۳۸۶ به بعد فقط فرزندان زوج هایی که از طرف دولت مجوز ازدواج داشته اند ، می توانند در هجده سالگی شناسنامه ایرانی بگیرند و تا قبل ازآن تنها اقامت ایران را دارا هستند.