تامین هزینه های ساختمان بر عهده مستاجر است یا مالک؟
در مواردی که موجر و مستاجر با هم در قراردادی این مسائل را تعیین تکلیف میکنند، اغلب اختلافی پیش نمیآید اما در صورتی که با هم توافق لفظی کرده باشند و جایی مکتوب و سند آن نباشد، در صورت بروز برخی از هزینهها باید طبق عرف با هم هماهنگ کنند.
هزینههای ساختمان همانگونه که از نامش مشخص است میتواند قابل پیشبینی باشد و بین موجر و مستاجر هماهنگی لازم صورت گیرد اما در مواردی که ناشی از خسارت وارده به ساختمان است، باید جزئیات آن بررسی شود.
گاهی خسارت وارده به ساختمان ناشی از بلایای طبیعی مانند سیل و زلزله بوده و کسی مسئول آن نیست که بدون شک در چنین مواردی، کسی مسئول خسارت نبوده و در نهایت شخص موجر باید خسارت را جبران کند اما در برخی مواقع، خسارت وارده ناشی از شخصی غیر از مستاجر و مالک است، به عنوان مثال ملک مجاور با یکی از املاک در زمان گودبرداری خسارتی وارد میکند که باید از سوی شخص سوم که واردکننده خسارت بوده پرداخت شود و از گردن مالک یا مستاجر ساقط است
اگر ساکن واحد مسکونی (مستأجر یا مالک) از پرداخت شارژ و هزینه های ساختمان مشترک ساختمان خودداری کرد ابتدا هیئت مدیره ساختمان موظف است به صورت کتبی به خاطی درباره عدم پرداخت هزینه شارژ تذکر دهد. در صورت پرداخت نشدن مجدد حق شارژ، هیئت مدیره ساختمان میتواند با مراجعه به نزدیکترین مجتمع قضایی محل سکونت اظهارنامهای برای شخص خاطی ارسال کند و به او فرصت ۱۰ روزه برای تسویه حساب با مدیر ساختمان بدهد.
در این زمینه قانونگذار این اطمینان را میدهد که اگر برای بار دوم همین فرد از دادن شارژ امتناع کرد، مدیران ساختمان میتوانند با مراجعه به اداره ثبت محل و به استناد اظهار نامه درخواست اجرائیه کنند. اگر در این مرحله هم شخص خاطی توجهی به اجرائیه ثبت نکرد مدیران ساختمان میتوانند به استناد تبصره یک ماده ۱۰ به دادگاه حقوقی قانون مراجعه و شکایتی علیه مالک یا مستأجر تسلیم دادگاه کنند.
دادگاه موظف است به اینگونه شکایات خارج از نوبت رسیدگی کند، حکم محکومیت فرد خاطی را در اولین فرصت رسیدگی صادرکند، فرد را ملزم به تسویه حساب و جریمه دو برابر بدهی و گاهی محرومیتهای قانونی مانند خدمات مشترک ازجمله شوفاژ، آب گرم، گاز و. . . محکوم نماید.
هاشمی نسب درباره مبنای هزینههای مشترک ساختمانی افزود: تعیین نحوه محاسبه هزینه های ساختمان مشترک آپارتمان قبل از هر چیز به اراده و تصمیم اهالی همان ساختمان برمیگردد که میتوانند به هر نحوی آن را تعیین کنند.
اگر روش خاصی به این منظور تعیین نشده باشد سهم هر یک از مالکان یا استفادهکنندگان از هزینههای مشترک بردو پایه است:
اول اینکه آن قسمت که ارتباط با مساحت زیربنای قسمت اختصاصی دارد مانند آب، گازوئیل، گاز، آسفالت پشت بام و… به نسبت مساحت واحد به مجموع مساحت قسمتهای اختصاصی تمام ساختمان محاسبه میشود.
در دومین حالت سایر مخارجی که ارتباطی به میزان مساحت زیربنا ندارد مانند هزینههای مربوط به سرایدار، نگهبان، متصدی آسانسور، هزینه نگهداری شوفاژ خانه و تأسیسات، تزئینات قسمتهای مشترک ساختمان و نظافت محوطه به طور مساوی محاسبه میشود. در هر صورت هر یک از واحدها که در مورد سهمیه یا میزان هزینه مربوط به سهم خود معترض باشد، میتواند به مدیر مراجعه و تقاضای رسیدگی کند و در صورت رد اعتراض یا ترتیب اثرندادن به اعتراض به دادگستری مراجعه کند.