تعریف انواع اراضی در قانون
از آنجا که دانستن تعریف هر یک از انواع اراضی در پرونده های ارجاعی مفید و موثر در نظریه کارشناسی است لذا چند مورد ضروری از تعاریف انواع زمین یادآوری میگردد .
به عنوان مثال: بسیاری از اراضی که باید در خصوص مرتعی بودن یا مستثنیات بودن آنها اظهار نظرشود اگر تعریف اراضی مرتعی را در قانون بدانیم کمک موثری به تشخیص موضوع می نماید .
اراضي داير: اراضي داير زمين‌هايي است كه آن را احيا و آباد كرده‌اند و در حال حاضر داير و مستمرا مورد بهره برداری است .
اراضي باير: زمين‌هايي كه سابقه احيا دارد ولي به علت اعراض يا عدم بهره‌برداري بدون عذر موجه مدت 5 سال متوالي متروك مانده يا بماند.
اراضي آيش: زمين دايري است كه به صورت متناوب طبق عرف محل براي دوره معيني بدون كشت بماند.
اراضي موات: زمين‌هايي است كه سابقه احيا و بهره‌برداري ندارد و به صورت طبيعي باقي مانده است.
اراضي دولتی: كليه زمين‌هايي است كه به نام دولت داراي سند بوده يا در جريان ثبت به نام دولت است و همچنين كليه اراضي ملي شده و مواتي كه طبق قوانين مصوب و آرا كميسيون‌هاي مربوطه متعلق به وزارت مسكن و شهرسازي است اعم از اين كه به نام دولت ثبت شده يا نشده باشد.
اراضي منابع طبيعي: اراضی تحت پوشش جنگل‌های طبیعی و دستکاشت و مراتع و بيشه‌هاي طبيعي، نهالستان‌هاي دولتي و زمين‌هايي كه به نحوي از انحا در رژيم سابق ملي اعلام شده است.
اراضی مرتعی : زميني است اعم از كوه و دامنه يا زمين مسطح كه در فصل چرا داراي پوششي از نباتات علوفه‌اي خودرو بوده و با توجه به سابقه چرا عرفاً مرتع شناخته شود، اراضي كه آيش زراعتند ولو آن كه داراي پوشش نباتات علوفه‌اي خودرو باشند مشمول تعريف مرتع نيستند.