ارتکاب جرم میتواند موجب طرح دو دعوے شود:
الف – دعواے عمومی براے حفظ حدود و مقررات الهی یا حقوق جامعه و نظم عمومی
ب – دعواے خصوصی براے مطالبه ضرر و زیان ناشی از جرم و یا مطالبه کیفرهایی که به موجب قانون حق خصوصی بزه دیده است مانند حد قذف و قصاص
مقاله حاضر به بررسي عوامل موثر بر ارتکاب جرم در بين زندانيان مي پردازد.
در اين نوشتار، براي رسيدن به اهداف تحقيق از دو روش اسنادي و ميداني (پيمايشي) استفاده شده. از نظر روش شناسي، اين تحقيق از نوع تحقيقات علي، همبستگي مي باشد. جامعه آماري تحقيق شامل زندانيان زندان هاي استان مرکزي مي شود. برطبق نتايج حاصل از تحليل رگرسيوني، 10 متغير «ميزان رواج کجروي در خانواده » (با ضريب 0.29)، «احساس تعلق به خانواده» (با ضريب 0.28-)، «محيط اجتماعي نامناسب» (با ضريب 0.26)، « پايين بودن سن فرد زنداني در اولين سال ورود به زندان» (با ضريب 0.25)، «ميزان پايبندي ديني فرد و خانواده » (با ضريب 0.18-) «بيکاري» (با ضريب 0.17)، «گروه دوستان » (با ضريب 0.10) «رضايت از زندگي» (با ضريب 0.10-) «ارضا نيازهاي عاطفي در خانواده» (با ضريب 0.10-) و «احساس محروميت» (با ضريب 0.90) به ترتيب ضرايب رگرسيوني ذکر شده بر روي انحرافات اجتماعي زندانيان نقش داشته اند. همان طور که از ضرايب مشخص است،
متغيرهاي «احساس تعلق به خانواده، پايبندي ديني، ارضاء نيازهاي عاطفي و رضايت از زندگي» تاثير کاهنده بر روي انحراف هاي اجتماعي و ساير متغيرها (که داراي ضرايب مثبت هستند) داراي تاثير افزاينده بر روي انحرافات اجتماعي بودنده اند. در مجموع، براي داشتن جامعه ايمن بايد به مولفه هاي مختلفي توجه داشت، از جمله اين موارد کاهش ميزان انحرافات و افزايش احساس امنيت در بين شهروندان مي باشد؛
بسترهاي گوناگون توسعه (اجتماعي، سياسي، اقتصادي و فرهنگي) مستلزم وجود جامعه ايمن است. لذا، ترديدي در ضرورت شناخت و کاهش آسيب ها و لزوم ايجاد جامعه ايمن وجود ندارد.